Σε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα υπόθεση που αναδεικνύει τα όρια του δεδικασμένου, το Εφετείο Αθηνών αναγνώρισε την ανάγκη επανεκτίμησης αποζημιώσεων σε βάρος εναγομένων, λόγω απρόβλεπτης επιδείνωσης της υγείας ενάγουσας τέσσερα χρόνια μετά την εκδίκαση προηγούμενων αγωγών. Συγκεκριμένα, η εμφάνιση οργανικού ψυχοσυνδρόμου το 2018, η οποία αύξησε το ποσοστό αναπηρίας από 82% σε 90% εφ’ όρου ζωής, δεν είχε ληφθεί υπόψη στις αρχικές αποφάσεις, καθώς δεν είχε εκδηλωθεί έως τότε και δεν μπορούσε να προβλεφθεί.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι η νέα αυτή πάθηση συνιστά δυσμενή μεταβολή της κατάστασης της ενάγουσας και δεν καλύπτεται από το δεδικασμένο των προγενέστερων αποφάσεων. Έτσι, επιδικάστηκε πρόσθετη αποζημίωση 30.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 20.000 ευρώ για αναπηρία, πέραν των ήδη τελεσιδίκως επιδικασθέντων ποσών (150.000 και 200.000 ευρώ αντίστοιχα).
Παράλληλα, έγινε δεκτό ότι η ενάγουσα, η οποία πριν το ατύχημα ήταν επαγγελματίας μπασκετμπολίστρια και φοιτήτρια ΤΕΦΑΑ, έχασε εισοδήματα 116.000 ευρώ λόγω αδυναμίας άσκησης επαγγέλματος για 116 μήνες. Το ποσό αυτό επιδικάστηκε εφάπαξ, προς κάλυψη άμεσων αναγκών υγείας και διαβίωσης. Αντίθετα, η αξίωση για μελλοντική απώλεια εισοδήματος μέχρι τη συνταξιοδότηση απορρίφθηκε ως πρόωρη, ενώ η κάλυψη μελλοντικών πλαστικών επεμβάσεων για αισθητικούς λόγους δεν αναγνωρίστηκε.
Η απόφαση αναδεικνύει την ευελιξία του δικαστικού συστήματος στην απονομή δικαιοσύνης όταν προκύπτουν νέα πραγματικά περιστατικά που δεν ήταν δυνατόν να εκτιμηθούν κατά την προηγούμενη κρίση.